Śmierć i teatr egzystencji

Nieukształtowana, będąca w powijakach ludzka natura – nie zna umiaru i nie ma przed nią żadnej szkutecznej ochrony, oprócz prawa oporu (12), ponieważ chaotyczne ego (3) pragnie kształtować i kontrolować wszystkich, oprócz siebie samego, co czyni z człowieka, istotę bionegatywną (14), nigdy nienażartą bestie (2), która nie potrafi samoograniczać własnego jestestwa, wyrządzając tym samym krzywdę sobie, a przede wszystkim – innym.

Czy w takich warunkach, może zaistnieć jakakolwiek wartość, oparta na ten przykład na równości i wolności ?

Ideologia smutku

Z popiołów starej egzystencji (piekła) wyłoni się nowa świadomość pełnego i różnorodnego istnienia (eden).

Ideologia smutku, oparta jest na kreacji utraty i straty, ponieważ wszystko i wszyscy, stali się produktem i fetyszem (4) multi-kreacji memetycznej (5).

Memetyczność istoty ludzkiej, wierzy w strukturę fetyszy i osobowości (6), za którymi tęsknimy i które utraciliśmy, tęsknimy za ojcem, dziadkiem, mężem, żoną, za autorytetem, za tytułem, rolą, za życiem, ale nigdy, nie tęsknimy za istnieniem (8), stanowiącym podstawę płaskiej struktury społecznej (13).

Nie chodź tutaj tylko o czyjąś śmierć, ludzie opłakują utratę dobytku, pozycji, utratę pracy, czy zawodu …

Istotą – utraty istoty ludzkiej, jest niemożność jej zastąpienia, a więc, w większości przypadków tracimy – fetysz – nadany danej osobie, nazywany – osobowością (6), tracimy wiernego, lojalnego pracownika, oddanego sługę, dobrego ojca … ale nikt nie zauważa istnienia, ewolucji materii i egzystencji … Ludzie, są nauczeni nieświadomej ślepoty i wykorzystują bliskich, tak, jak wykorzystuje ich – system …

Kolaż osobowości memetycznych

O ile majątek i pozycje oraz pieniądze i bogactwo, możemy odrobić, zastąpić lub stopniowo odbudować, niektóre fetysze osobowości, wydają się nam niezastąpione i nie do odzyskania, ponieważ zbudowaliśmy naszą osobowość, na bazie teatralnego (6) kolażu osobowości memetycznych.

Na bazie owego kolażu – obsadzamy przeróżne role osobowe, co pozwala nam osadzić naszych partnerów, bliskich, krewnych, znajomych w pierwszoplanowych lub drugoplanowych rolach, podczas gdy reszta – zajmuje teoretycznie nieważne, ale potrzebne role klaki na widowni (10).

Memetyczny spektakl życia i śmierci, pozwala tworzyć fantazje, myśli i emocje, prezentujące przeróżne dramy i komedie, które dodają naszemu życiu pozornego kolorytu wartości – wykorzystywanych w procesie wspomnień, fantazji i wyrzutów sumienia …

( Zanim na dobre zaczniesz czytać, zaakceptuj zasady panujący w kręgu mojego domu ( 1 – oznacza link pod tekstem), lub opuść moje domostwo, strzeżone przez prawo naturalne. Jeśli korzystasz, korzystaj z całości wraz z linkami, ponieważ cytat, może być zastosowany w złej intencji. )

Role i pozycje

To, kim jest dany twór memetyczny (5), wychodzi z tego, co owy twór posiada i jaką role lub pozycje, w danym momencie owy twór – odgrywa, tworząc relacje, pozwalające wcielać się istocie memetycznej, w różne osobowości, co pozwala jej grać (6), przed różnymi osobami z jej rodziny, towarzystwa, otoczenia, czy pracy …

Jeśli którakolwiek osobowość z tego kolażu odpada, musimy niekiedy zmienić nasze życie, aby dostosować swoją osobowość do nowej sytuacji. Każda pustka na scenie życia, musi być zastąpiona, a jeśli to się nie stanie – zaczynamy na siłę szukać osobowości, która choć w części, pozwoli nam odbudować kolaż naszego życia.

Osobowość, jaki źródło naszego cierpienia

Źródło naszego cierpienia (7), spowodowane jest teatrem (6), w którym zaczęliśmy egzystować i czuć się w nim, jak w domu. W tak wykreowanej sztuce – życie i śmierć, są kreacjami ubranymi w przeróżne fantazje, myśli i emocji.

Ludzie tworzący doniosły spektakl swego bytowania, otaczają się niezgodnymi z prawdą – fantazjami, myślami i emocjami (9), z którymi owe istoty, po prostu nie dają sobie rady, ponieważ utracili oni wgląd w istnienie, zgodne z rytmem naturalnego procesu odejścia i powrotu.

Nasze relacje, muszą powstawać na bazie naszego spełnienia, a to – nie powstanie, bez poznania samego siebie i prawdziwego ja (11), a także, bez zrozumienia reguł prawa naturalnego (12) i bez świadomości, a jeśli tego nie ogarniemy, już na zawsze pozostaniemy – istotami memetycznymi – aktorami (5/6), dla których osobowość, jest ważniejsza od świadomego istnienia.

Osobowość, to narzędzie wypełniające pustkę naszego żywota, ludzie używają fetyszy – osobowości, ról, kreacji, aby się dopełnić, a kiedy wraz z procesem bytowania – tracisz kolejne osobowości – tworzące kolaż twojego spektaklu memetycznego, stajesz się bezgranicznie – pusty …

Jeśli zaczynasz samo-stanowić i samoograniczać swoje istnienie, jesteś wstanie podzielić się swoją pełnią rozwoju – samo-świadomością, z całym światem, co i ja czynie – wtedy nie ma żadnego żalu i żadnej straty, jest tylko świadomość koła – istnienia i współdzielenia się wiedzą, dążąca do mądrości.

Nie mówię tutaj, o pewnej trywializacji aktu śmierci, która jest elementarną cząstką istnienia, które musi się przekształcić w procesie zdobywanego doświadczenia – kształtującego naszą istotę ascendentną (15).

Kim naprawdę możesz być

To, kim naprawdę jesteśmy, nie może być zależne od tego, co posiadamy w naszym życiu. To, kim jesteśmy, decyduje o tym, co mamy w naszym życiu i musi to zrozumieć każda jednostka, która przekroczyła granice samoświadomości, ponieważ, jest to etap – doskonalenia procesu duchowego …

Jeśli szczęście twojego życia, zależy od tego, co się dzieje poza tobą, zawsze będziesz niewolnikiem zewnętrznej sytuacji i kreatora ideologii, która cię uzależnia od pewnych poglądów, dążących do poprawności politycznej, której należy unikać, dążąc do świadomości – zgodnej z prawem naturalnym (12).

Odwaga dążenia do prawdy, jest wartością, odsłaniającą twoje prawdziwe ja, które potrafi się dzielić napotkanymi wartościami.

Jeśli bliski nam człowiek, reprezentował swoim istnieniem, wyższy poziom duchowy, za pomocą szerzenia prawa naturalnego, samoświadomości i wartości, to nie zastępujmy go żadnymi awatarami, ponieważ w ten sposób go nie odzyskamy i nie zastąpimy, ale w każdej chwili – możemy dalej propagować jego wartości, za pomocą poszukiwania w sobie świadomości – prawdy, radzącej pragnienie dążenia do wolności i równości, które w każdej chwili możemy rozpropagować wśród innymi, co wytworzy ogólnospołeczne i świadome – samostanowienie i samoograniczenie.

Pomniki, święta, kwiaty, rytuały, ceremonie i kreujące to wszystko hierarchie, można zastąpić pomnikiem wielopokoleniowej świadomości, która każdego dnia rodzi w nas święto prawa naturalnego i ceremonialny rytuał prawdziwego ja, które dostrzega wartość istnienia, budującego płaską strukturę społeczną.

Dydymus

Akademia Filozoficzna Dydymusa

Zbiórka na działania prawne:

https://zrzutka.pl/8chj5g

PL27 1090 0004 7335 8000 0004 4283

https://pomagam.pl/wdd

Liga Świata | Samostanowienie i Samoograniczenie

https://trueshopl.wordpress.com

1. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2020/05/13/jesli-wchodzisz-do-mego-domu-i-kregu-badz-swiadom-regul-i-praw-w-nich-panujacych/

2. https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2019/12/28/bestia-drzemie-w-kazdym-z-nas/

https://dydymuscytaty.wordpress.com/2020/11/18/czlowiek-i-bestia-czyli-zagadnienie-prawa-naturalnego-w-zetknieciu-z-prawem-natury/

https://wojciechdydymusdydymski.wordpress.com/2021/04/27/cztery-bestie-czarna-szlachta-i-biale-rekawice-czyli-do-kogo-nalezy-materialny-swiat-fetyszu-pieniadza-i-ludzkiego-kapitalu/